Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

«Ελπίδα… υπάρχει!» - Γράφει ο Μάνος Καβαρνός

Τεραστίων διαστάσεων απογοήτευση και απαισιοδοξία καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις (79,8% των πολιτών δηλώνει λίγο ή καθόλου αισιόδοξο σε γκάλοπ της GPO).

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι οι πολίτες αισθάνονται αυτό ακριβώς που δείχνουν και οι αριθμοί, δηλαδή ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τη κηδεμονία της τρόικας, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο κενό.
Ο πληθωρισμός πλέον έφτασε στο τριπλάσιο του προβλεπόμενου, η ύφεση αγγίζει το 100%, η υστέρηση εσόδων απειλεί με άλωση τα κρατικά ταμεία και όλα αυτά να οδηγούν τη χώρα στην υπερχρέωση, καθώς το μνημόνιο προβλέπει ότι στο τέλος της τριετίας το δημόσιο χρέος θα έχει φτάσει στο 150% του ΑΕΠ.
Γίνεται αντιληπτό ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την εφαρμογή και «επικαιροποίηση» του μνημονίου, ολοκληρώνει την τελευταία και πιο κρίσιμη φάση του εγκλήματος που συντελείται εδώ και μήνες στην ελληνική κοινωνία.
Η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου υπέγραψε ένα Μνημόνιο που έχει χρονική ισχύ μέχρι και το 2014, με συνεχή μέτρα, φόρους και περικοπές που σκοπό έχουν να αποφέρουν έσοδα 30 δισεκατομμύρια ευρώ, ή το 13% του ΑΕΠ. Με τα μέτρα που έλαβε φέτος, θα εξοικονομήσει πόρους της τάξης των 5,8 δισ. ευρώ. Το μνημόνιο επίσης προβλέπει για τα έτη 2011-2014 εξεύρεση πόρων της τάξης των 24,2 δισ. ευρώ. Αυτό υπέγραψε η Κυβέρνηση με την Τρόικα, δηλαδή την απομύζηση της μέσης Ελληνίδας και του μέσου Έλληνα.
Ήδη η αγορά έχει στεγνώσει, οι πολίτες δεν έχουν χρήματα για να καταναλώσουν, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο σε όλες τις ελληνικές πόλεις και χωριά, οι εργαζόμενοι χάνουν την εργασία και το μισθό τους. Η χώρα ολόκληρη έχει πέσει σε ένα φαύλο κύκλο ανυπέρβλητης ύφεσης, λόγω συνεχών λανθασμένων διαχειριστικών αποφάσεων και καταστρεπτικής απραξίας.
Η Κυβέρνηση είναι αιχμάλωτη της πολιτικής της οκνηρίας, ανυπαρξίας και του ξύλινου λόγου της («Λεφτά υπάρχουν!»). Ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και οι αρμόδιοι υπουργοί του έχουν την ευθύνη της διαχείρισης της οικονομίας τον τελευταίο χρόνο. Δικοί τους είναι οι καταστροφικοί χειρισμοί που έγιναν στο διάστημα από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο του 2010, που έλαβαν την απόφαση να καταφύγουν στο μηχανισμό στήριξης, καθιστώντας τη χώρα έρμαιο των διεθνών τυχοδιωκτικών οικονομικών συμφερόντων.
Σε όλη αυτή την κατάσταση όμως ο απλός καθημερινός πολίτης φαίνεται να βρίσκεται με την «πλάτη στο τοίχο». Φαίνεται πως έχει αφεθεί στη μοίρα του από τους μέχρι σήμερα προστάτες του που όλα τα προηγούμενα χρόνια του «πουλούσαν» προστασία και όνειρα δανεικά. Σήμερα ο εργαζόμενος πολίτης βιώνει μια πραγματική επίθεση από τη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στα εισοδήματα του, που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «ΛΗΣΤΕΙΑ». Η κυβέρνηση μεθόδευσε την κατάσταση (δόθηκε αναβολή) έτσι ώστε η δικαστική απόφαση σχετικά με τη νομιμότητα για τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις να εκδοθεί μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη, ενώ αρχικώς ήταν να εκδοθεί στις αρχές του Οκτώβρη. Και το έκανε αυτό διότι γνωρίζει καλά πως η απόφαση να «κόψει» τους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων και συνταξιούχων έχει πρόβλημα νομιμότητας και θα αποτελούσε «χαστούκι» στα μούτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου που υποθήκευσε με πρόγραμμα και σύστημα το μέλλον της Ελλάδας.
Ωστόσο, ο μέσος εργαζόμενος και ο πληττόμενος συνταξιούχος, σήμερα έχουν ένα τεράστιο όπλο. Κρατούν στα χέρια τους μια τεράστια ευκαιρία. Στις 7 του Νοέμβρη μαζικά πρέπει να σταλεί το μήνυμα στη Κυβέρνηση του Μνημονίου πως η οικονομική αφαίμαξη των ασθενέστερων τάξεων, των εργαζόμενων και των μικρών επιχειρήσεων δεν γίνεται αποδεκτή. Πρέπει να σταλεί το μήνυμα πως ο Ελληνικός λαός δεν συμφωνεί με την οικονομική υποδούλωση της χώρας μας και τη μείωση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Οι πολίτες έχουν την ευκαιρία να απορρίψουν το παλιό, το φθαρμένο, το κατεστημένο, το κουρασμένο και να επιλέξουν το νέο, το υγιές, το ανατρεπτικό, το φρέσκο, το ζωντανό και το δραστήριο. Στην περιφέρεια Αττικής, που ζει το 40% περίπου των Ελλήνων, ο Βασίλης Κικίλιας και τα μέλη του συνδυασμού του (μέσος όρος ηλικίας 35-40 έτη) εκπροσωπούν ακριβώς αυτό, δηλαδή την ΕΛΠΙΔΑ για μετάβαση από τη φθαρμένη πλέον περίοδο της μεταπολίτευσης στη νέα Εποχή του 21ου αιώνα.
Ας σκεφτούμε όλοι μας ποιος άλλος υποψήφιος φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά; 
Ποιος άλλος υποψήφιος είναι κάτω από 50 ή 60 ετών;
Ας συλλογιστούμε ποιος άλλος υποψήφιος δεν έχει ανατραφεί, συνδιαλέγει και συνδιαλλαχθεί με τα κέντρα εξουσίας των προηγούμενων τριών δεκαετιών;
Ποιος είναι ο υποψήφιος, που πραγματικά, μπορεί να φέρει το νέο, το σύγχρονο, το τεχνοκρατικό αλλά και το κοινωνικό και φιλικό προς τους πολίτες, τους νέους, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό;
Η απάντηση στα παραπάνω είναι μόνο μία… ο Βασίλης Κικίλιας και ο συνδυασμός του «ΑΤΤΙΚΗ-ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ».
Oι πολίτες γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει!  
Γιατί…. Ελπίδα υπάρχει!

Μάνος Καβαρνός
Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος
Ανατολικής Αττικής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου